จบไปแล้วกับงานประเพณีเดินขึ้นดอยสุเทพในวันวิสาขบูชา ในวันศุกร์ที่ 8 พฤษภาคม 2552 งานนี้เล่นเอาซะเท้าบวมไปหมด ในวันนี้นั้นความจริงแล้วผมก็คิดว่าเดินในวันที่ 9 แต่เพื่อนบอกว่าวันที่ 8 สรุปคือรู้ในวันที่จะไปนั้นเลย แต่.. ตอนนี้ผมกำลังจะออกไปนั้น (ประมาณ 2 ทุ่ม) ท้องฟ้าเริ่มไม่เป็นใจ ปรึกษากับเพื่อนว่าจะเอายังไงกันดี เพราะอาการแบบนี้ตกแน่ๆ ก็เลยตกลงกันว่าจะไม่ไป พอกินข้าวเสร็จก็เลยกลับมาอยู่ที่หอจากนั้นฝนก็ตกไม่ลืมหูลืมตาเลยละครับ ทั้งฟ้าร้อง ทั้งฝนตก ทั้งไฟดับ เหอๆ เล่นเอาซะไม่รู้จะทำยังไง
พอสักพักฝนก็หยุด แต่ไฟก็ยังไม่มาครับ ยังดับอยู่ โทรของน้องผมก็โทรมาชวนไปเดินขึ้นดอย (ตอนนั้นประมาณ 3 ทุ่มกว่าแล้ว) ผมก็ว่าจะไม่ไป แต่.. อยู่หอก็ไม่มีอะไรทำ เพราะไฟดับ ทำงานก็ไม่ได้ เลยตัดสินใจออกไปด้วย..
ระหว่างขับรถไปนั้น รถติดมากๆ ครับ ตำรวจปิดถนนขึ้นดอยครับ ให้รถทุกคันเข้าไปใน มช. หมด เล่นเอารถติดยาวเป็นกิโลมอไชด์ก็ไปไม่ได้ เซ็งมากๆ รถยนต์ไม่ต้องพูดถึงขยับไม่ได้เลยครับ แต่รถจักรยานนี้ผ่านฉลุยเลย เพราะเขาขึ้นไปขับบนฟุตบาท เหอๆ แต่ผมคงไม่เอาไปหรอครับ เอาไปได้แต่ขากลับนี้ ขาไม่ขยับแน่ๆ
จากนั้นก็หาที่จอดรถกันใน มช. ครับ แล้วก็เริ่มเเดินขึ้นไป ถึงจุดพักจุดแรกก็ไหว้ครูบาศรีวิชัยกันก่อนครับ จากนั้นก็ทำการเดินต่อไป.. ระหว่างทางก็หาซื้ออะไรกินกัน ใช่แล้วววครับขออะไรเย็นๆ ไอศกรีมไงละครับ เดินไปด้วยกินไปด้วย มีความสุขจริงๆ
จากนั้นก็เดินๆ เดินๆ แล้วก็เดินๆ เดินไปนานพอสำควรประมาณ เกือบๆชั่วโมงได้ มาถึงจุดพักที่ 4 พระเทศประจำจุดพักที่ 4 ก็เทศว่า..
“โยมท่านใดเดินมาถึง ก็เข้ามารับน้ำมนต์กันได้ พระที่กำลังพรมน้ำมนต์นั้นเป็นมือวางอันดับ 2 ของโลกในการพรมน้ำมนต์”
แหมมม.. เทศซะถูกใจ.. ฮ่าๆ เดินเข้าไปรับน้ำมนต์สักหน่อยก่อนเดินต่อ แต่หลังจากรับน้ำมนต์เสร็จ ท่านก็เทศให้กำลังใจในการเดินต่อว่า..
Continue reading “งานประเพณีเดินขึ้นดอยสุเทพในวันวิสาขบูชา 2552”